Het beklimmen van de Harbour Bridge
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Hanneke
23 November 2009 | Australië, Sydney
Het beklimmen van de Harbour Bridge
Als je thuis zit en aan het bedenken bent wat je beslist wilt doen, dan is het plan om de brug te beklimmen gauw gezegd. Johan van onze nicht Lidy heeft het gedaan, dus dan kan je moeilijk achterblijven. Toen ik de brug voor het eerst zag, dacht ik “die is knap hoog”. Maar toch gegaan want hoogtevrees heb ik gelukkig niet. Ook was het 20 graden koeler dan de dag daarvoor, dat was een meevaller. Met de groep van 09.55 uur ben ik meegegaan, die uit verschillende nationaliteiten bestond: 2 Britten, 3 Denen, 2 Duitsers, 1 Australiër en 1 Nederlander onder leiding van onze gids Emma. Een hartelijke Australische meid.
Na een uitgebreide instructie, het aantrekken van allerlei klimkleding en attributen zoals een soort overall, riem met klimhaken en communicatieapparatuur en natuurlijk het vooraf ondertekenen van een document dat je de organisatie niet aansprakelijk stelt als je onverwachts een misstap maakt waardoor je sneller beneden bent dan de bedoeling was. Toch maar getekend.
Toen gingen we op weg. Na Hanneke een “afscheidskus” te hebben gegeven gingen we deur door het onbekende tegemoet. Aangelijnd aan de brug liepen en klommen we eerst door het binnenste van de brug om eerst de auto’s en treinen boven en daarna ver onder je te horen. Spectaculair om mee te maken. Als je al hoogtevrees hebt dan wordt dat in het eerste gedeelte flink op de proef gesteld. Het eerste stuk is knap stijl, er is niets onder je en je kijkt de treinbestuurder die onder je doorraast rechtstreeks in de ogen. Vervolgens kom je uit bij de liggers van de brug die naar boven lopen. Al klimmende wordt het uitzicht steeds adembenemender en ongelofelijker. Werkelijk fantastisch.
In het begin heb ik Hanneke nog gezien, gezwaaid maar daarna niet meer. Vervolgens zijn we naar boven geklommen. Na verschillende tussenstops, het maken van foto’s door Emma bij de meest spectaculaire uitzichten, kwamen we op de top aan. Wat je ziet, kan ik slechts een beetje vertellen, je moet het zelf doen.
Als je niet naar beneden kijkt: een enorme diepte met water onder je, kijkt je over de hele stad heen. Je ziet het Opera Huis, de skyline van Sydney en zelfs daaroverheen. Na een tijdje boven te hebben gestaan zijn we via de andere kant van de brug weer naar beneden gegaan. Na ruim drie uur kwamen we weer terug waar we waren begonnen. Een grote ervaring rijker en iets om niet te missen.
De groeten en met beide benen weer op de grond,
Hanneke en Aad
Als je thuis zit en aan het bedenken bent wat je beslist wilt doen, dan is het plan om de brug te beklimmen gauw gezegd. Johan van onze nicht Lidy heeft het gedaan, dus dan kan je moeilijk achterblijven. Toen ik de brug voor het eerst zag, dacht ik “die is knap hoog”. Maar toch gegaan want hoogtevrees heb ik gelukkig niet. Ook was het 20 graden koeler dan de dag daarvoor, dat was een meevaller. Met de groep van 09.55 uur ben ik meegegaan, die uit verschillende nationaliteiten bestond: 2 Britten, 3 Denen, 2 Duitsers, 1 Australiër en 1 Nederlander onder leiding van onze gids Emma. Een hartelijke Australische meid.
Na een uitgebreide instructie, het aantrekken van allerlei klimkleding en attributen zoals een soort overall, riem met klimhaken en communicatieapparatuur en natuurlijk het vooraf ondertekenen van een document dat je de organisatie niet aansprakelijk stelt als je onverwachts een misstap maakt waardoor je sneller beneden bent dan de bedoeling was. Toch maar getekend.
Toen gingen we op weg. Na Hanneke een “afscheidskus” te hebben gegeven gingen we deur door het onbekende tegemoet. Aangelijnd aan de brug liepen en klommen we eerst door het binnenste van de brug om eerst de auto’s en treinen boven en daarna ver onder je te horen. Spectaculair om mee te maken. Als je al hoogtevrees hebt dan wordt dat in het eerste gedeelte flink op de proef gesteld. Het eerste stuk is knap stijl, er is niets onder je en je kijkt de treinbestuurder die onder je doorraast rechtstreeks in de ogen. Vervolgens kom je uit bij de liggers van de brug die naar boven lopen. Al klimmende wordt het uitzicht steeds adembenemender en ongelofelijker. Werkelijk fantastisch.
In het begin heb ik Hanneke nog gezien, gezwaaid maar daarna niet meer. Vervolgens zijn we naar boven geklommen. Na verschillende tussenstops, het maken van foto’s door Emma bij de meest spectaculaire uitzichten, kwamen we op de top aan. Wat je ziet, kan ik slechts een beetje vertellen, je moet het zelf doen.
Als je niet naar beneden kijkt: een enorme diepte met water onder je, kijkt je over de hele stad heen. Je ziet het Opera Huis, de skyline van Sydney en zelfs daaroverheen. Na een tijdje boven te hebben gestaan zijn we via de andere kant van de brug weer naar beneden gegaan. Na ruim drie uur kwamen we weer terug waar we waren begonnen. Een grote ervaring rijker en iets om niet te missen.
De groeten en met beide benen weer op de grond,
Hanneke en Aad
-
23 November 2009 - 12:26
Johan De Jong:
Zei ik toch: AWESOME ! -
23 November 2009 - 12:41
Cees En Riet:
dit is toch weer iets anders als met een ballon boven de woestijn, verder nog veel plezier -
23 November 2009 - 12:48
Diane:
jee aad wat een onderneming...het lijkt wel.. aarde hier mars op die hoogte. Moet er niet aandenken. Dus heel goed dat je het gedaan hebt.
Fijn om trouwens te lezen dat jullie veilig zijn aangekomen. Onderweg naar Zoetermeer zeiden peter en ik nog tegen elkaar...dat is toch wel een lange zit in een vliegtuig.
We houden de site in de gaten. Wees maar blij dat het bij jullie goed weer is want hier is het toch wel erg stormachtig..
Heel veel plezier en dikke kus van ons -
23 November 2009 - 13:58
Karel En Joke:
Zo even de tijd genomen om jullie verslag te lezen. Fijn dat jullie goed zijn aangekomen na de vertraging maar dat ben je zo weer kwijt als je de start meemaakt van sydney e.d. Het ziet er inderdaad warm uit, lijkt ons heerlijk want hier is het herfst. Heel moedig aad om zo te klimmen, ik moet er niet aan denken maar je wordt wel beloond door een prachtig uitzicht. Geniet zeker verder maar doe niet véél gekkere dingen hoor, we willen je verslag graag bliven volgen. Tot horens. -
23 November 2009 - 18:33
Willem En Pamela:
Hoi Pa en Ma,
Wat een lange reis hebben jullie achter de rug en dan vlieg je nog niet eens met transvertragia. Maar goed gelukkig zijn jullie veilig aangekomen. Pa wat een geweldige foto´s lijkt me helemaal geweldig zeker het uitzicht vanaf de top. Daar heb je heel wat dagen met Ma over moeten praten om toestemming te krijgen. Ik moest direct denken aan de hoge boom die we samen in Australie wilde beklimmen. Dat mocht niet van ma omdat het veel te hoog en gevaarlijk was. Toch wel een gek idee dat je ouders helemaal aan de andere kant van de wereld zitten. Maar fijn dat jullie het nu al naar de zin hebben. We gaan jullie zeker volgen en zijn erg benieuwd naar alle mooie belevenissen. Groetjes en tot horens Willem en Pamela Ps. Het is hier noodweer in Holland dus geniet maar lekker van het mooie weer. -
23 November 2009 - 21:46
Bianca:
Wat een avontuur!!! Als ik mee was geweest, was ik zeker niet met je meegegaan. Geef mij maar een ballon boven de woestijn.
Groeten! -
24 November 2009 - 06:51
Wim En Eygje:
Door onze vakantie zijn waren niet in de gelegenheid om jullie een heel fijne tijd in Australie te wensen. Daarom nu maar via de mail. Leuk om zo jullie reisverslag te kunnen lezen. Jammer van de slechte start maar het is vast niet de laatste vertraging die jullie zullen hebben.
We wensen jullie een heel fijne reis met heel veel mooi weer! Geniet er van!
Hartelijke groeten van Wim en Eygje -
24 November 2009 - 18:33
Liana:
G'day Mates,
Wat geweldig en stoer, aad!!!
toen Ruud en ik er 12 jaar geleden waren bestond dit volgens mij nog niet!!! toen kwam bungyjumpen en parachutespringen een beetje op!!
Ontzettend leuk jullie verslagen te lezen, en natuurlijk de foto's te zien!!!
Ik kijk uit naar de volgende!!
Heel veel plezier gewenst uit het stormachtige Nederland (maar wij hebben in ieder geval pepernoten en warme chocomelk!! haha)
veel liefs van liana en ruud, jesper en tijn. -
26 November 2009 - 14:45
Diane:
hallo down under,
ik heb skype geinstalleerd maar realisser mij net dat de webcam kapot is en dat ik geen microfoon heb..hahaha handig he, dat wordt dus lastig 'skypen'. Je kan geloof ik ook gewoon berichten over en weer typen..
Hoe is het zo de eerste dagen in de camper?? lekker knus. Wel voorzichig aan he en niet op van die verlaten campings.
dikke kus
diane, peter, jorrit en bjarne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
