Kangeroo Island en aankomst Adelaide

Omdat we drie dagen (het weekend over) op Kangaroo Island zijn geweest doen we deze keer maar in 1 keer een verslag van deze drie dagen. Van internet konden we ook geen gebruik maken.

Het valt trouwens niet mee om deze dagen in 1 keer weer te geven omdat er zoveel te zien was. Het is een prachtig eiland waar heel veel is te zien.

Om met het begin te beginnen. We vertrokken uit Port Elliot om half tien met bijna 3000 kilometer op onze teller. De temperatuur schommelde rond de 20 graden met een lichte bewolking waarin al grote blauwe stukken te zien waren. Die werden alleen maar groter. De komende dagen liep de temperatuur op tot boven de 20 graden. Prima weer en temperatuur dus.
Na een tankstop reden we naar de ferrie. Om twaalf uur zouden we de oversteek wagen. Hanneke had telefonisch de heen- en terugreis geregeld. De weg naar de ferrie liet een landschap zien dat een beetje vergelijkbaar is met Toscane. Heuvels en wijngaarden. Prachtig om doorheen te rijden.
Toen we bij de ferrie aankwamen bleken wij bekend te zijn. Dat was een geruststelling. Dat ging echter gauw over omdat de camper achteruit de ferrie op moest. Een ferrie met 1 laadklep. Zie je het voor je. Ik heb al moeite met recht achteruitlopen, laat staan met het achteruitrijden van een camper op een ferrie. Met wat aanwijzingen lukte dat wonderwel. Kijk zelf maar. De bovenkant is er niet afgereden en de andere auto’s die naast, voor en achter onze camper staan zien er nog ongehavend uit. De foto geeft de werkelijkheid weer. De camper staat op het onderdek keurig tussen de rest van auto’s etc. in.
De overtocht duurt ruim een uur. Na het afrijden van de camper van de ferrie hebben we eerst een camping opgezocht. Een camping die strategisch op het eiland lag. Het eiland is best groot. De grootste afstand is toch ruim 100 kilometer. De camping is een natuurcamping en ligt aan het strand. Mooier kan dus niet. Er is nauwelijks iemand. Naast ons staat een zogenaamde Grey Nomad. Een Australisch echtpaar dat het huis heeft verkocht en voortaan in een caravan bivakkeert en het land doortrekt. Dan weer hier en dan weer daar. Dat schijnen meerdere gepensioneerden Australiërs te doen. Om een praatje zitten ze dan ook graag verlegen. De man (voor onze kids: een kopie van Ken) vooral. Het is best gezellig.

Het eiland zelf is groot en een groot natuurreservaat. Wij rijden rond en komen, ook hier, nauwelijks iemand tegen. Soms komen we in een half uur tijd eindelijk eens een auto tegen. Prima toch: we rijden de camper tot aan wat we willen zien en hebben alle tijd om te kijken. Je kunt prachtige wandelen en ook dan niemand tegenkomen. Ook hebben we voor het eerst een keer buiten de camper gegeten. We hebben in Kingscote (vlak bij de camping) in een restaurant gegeten. Het was prima maar veel te veel. Echt op de Australische manier: grote porties kip en vis. Wij vragen ons nog steeds af waar ze dat allemaal laten. Leuk was dat we een Nederlands jonge vrouw als bediende hadden. Zij was samen met haar vriend aan het backpacken maar er moest worden gewerkt omdat het geld op was en de campings te duur werden (het is nu hoogseizoen: de schoolvakanties zijn begonnen). Als je hun plannen hoort dan hebben ze nog wel wat geld nodig. Volgend jaar zullen we van hun beiden in Nederland geen last hebben!!!.
Wat hebben we allemaal gedaan en gezien. Ook nu hebben we keuzes moeten maken. Kangaroo Island is 1 groot natuurreservaat en je kunt niet alles zien. Wel jammer dat dit jaar een grote brand veel van de ongelofelijk mooie bossen heeft vernield. Toch zie je al weer dat het zich begint te herstellen. De meeste tijd hebben we in het Flinders National Park doorgebracht. We hebben veel bekeken en gewandeld en onder andere de grote kolonies Nieuw Zeelandse en Australische zeeleeuwen bezocht. Prachtig om te zien. De Australische zijn iets groter en hebben een wat andere kleur dan de Nieuw Zeelandse. Honderden zeeleeuwen die op het strand of op de kolossale rotspartijen languit in de zon liggen te pitten. Zich in het water laten vallen er weer uitklauteren, op de jonge zeeleeuwen letten, geeuwend omdraaien of elkaar achter nazitten. In het park hebben we de rotspartijen beklommen (o.a Remarkable Rocks) en hebben de natuur bewonderd. Weer mooie vogels en koala’s gezien. De kangoeroes laten het een beetje afweten. Die laten zich niet zien. Niet zo erg die hebben we al genoeg gezien. Ook hebben we een kolonie pelikanen bekeken. Dat was vlak bij de camping. Dus makkelijk bereikbaar. Deze pelikanen zijn qua gewicht niet zwaar maar wel erg groot. Als de vleugels zijn uitgestrekt is de spanwijdte rond de anderhalve meter. Ze zijn ook niet schuw. Dus wel opletten: een beet met hun scherpe snavel betekent dat je je leven met 9 in plaats van met 10 vingers moet vervolgen. Na alles nageteld te hebben bleken onze tien vingers nog aanwezig te zijn.

Verder zijn we kriskras door het eiland gereden en hebben genoten van het natuur, zon en de rust. Op de meest mooie plekjes hebben we de camper neergezet en hebben we gegeten en gewoon gekeken. Zie zelf maar de foto’s.
En natuurlijk wilde Hanneke naar de zandduinen waarop je met je achterwerk kunt afdalen. De toegangsweg bleek off the road te zijn. Daar mogen wij met de camper niet komen!!!, Dus geen asfalt maar een onbewerkte weg van een rode ondergrond. De bekende, als je achterom kijkt, de rode stuifwegen met vele kuilen. Maar goed de reisgids, Hanneke dus, droeg de chauffeur op om het toch maar te wagen. Terwijl aan de ingang van de weg stond dat deze alleen met een quatte, een rupsvoertuig om op ongebaande wegen te rijden. Na een aantal kilometer bleek het geen succes. We schudden door elkaar heen en dachten dat de camper het begaf. We zijn gauw teruggereden. We zijn nog steeds op zoek naar de pindakaas en de jam. Het brood hebben we tussen onze kleren teruggevonden. Wel een mooi avontuur. Kijk zelf maar.
Ik stop ermee. Je kunt niet alles vertellen. Maandagmiddag om half drie hopen wij met de ferrie weer terug te keren naar het vaste land.

We gaan op weg naar Adelaide om de camper weer in te leveren en een paar dagen in een hotel, motel of b- en b gelegenheid te verblijven voordat we op weg naar de familie het vliegtuig naar Perth nemen. We zijn wel blij dat we Kangaroo Island met de camper hebben gedaan en niet via een meerdaagse dagtocht uit Adelaide. Dat was eerst het plan. Met een camper ben je vrij en kun je gaan en staan waar je wil. Dat is een goede keus geweest.
Wordt vervolgt.


Vanmorgen vertrokken van ons mooie stekje. De kilometerteller stond op 3510 km temperatuur 20 C geen wolkje meer te zien. We wilden op onze route naar de ferry toch nog wat zien van dit mooie eiland en ik (Hanneke) had weer wat routes uitgestippeld. We wilden een koffiestop maken in een klein dorpje aan een meer, maar helaas was het cafe gesloten. Nu kunnen we zelf wel koffiezetten maar die oploskoffie smaakt echt niet. Dus dan maar geen koffie en op naar het hoogste punt van het eiland alwaar je het hele eiland kunt overzien. Maar ….. dan moet je wel fors klimmen. Op de parkeerplaats zijn we weer de enige. Vol goede moed beginnen we aan de klim, het zijn 512 traptreden omhoog en dat zonder koffie. Aad gaat moeiteloos omhoog en ik maak gewoon fotostops en kom tenslotte ook aan op het hoogste punt. Het is de moeite waard. Wat een uitzicht en vooral vandaag met dit heldere weer. We nemen dan ook uitgebreid de tijd om van dit uitzicht te genieten en tevens alvast een beetje afscheid te nemen van dit paradijsje. (zucht….)
Dan terug met de ferry, Aad stuurt de camper moeiteloos achteruit de boot in/op. Een laatste blik vanaf de boot op het eiland en dan op naar Adelaide.

We rijden weer door een heuvelachtig landschap met wijnvelden en schaapjes en zwarte koeien. Tot we weer een bocht omgaan en daar vanuit de hoogte een prachtig uitzicht hebben op de voorsteden van Adelaide en de kustlijn. We gaan eerst een kijkje nemen in Glenelg aan de kust, omdat me dat een heerlijk plekje lijkt om nog 4 nachten in een leuk hotel aan de boulevard te gaan verblijven. Er moet vanuit Glenelg een tram rijden naar de city van Adelaide, dus als we de stad in willen kan dat. We moeten tenslotte morgen de camper inleveren. Even twijfelen we nog of we hem nog een paar dagen zullen houden. Glenelg is erg mooi, heeft een leuke boulevard met gezellige terrasjes we zien een prachtig hotel en ik stap maar gewoon naar binnen om te vragen of ze nog een interessante aanbieding voor ons hebben voor 4 nachten en …………….. het lukt ons weer(om met de woorden van Cees Meijer te spreken:tegen een absolute bodemprijs) een kamer met seavieuw (foto’s zullen volgen) . Kritisch bekijken we de kamer (6 keer de camper) we keuren de badkamer, en giebelend zeggen we dat het wel in orde is. Zo dat is alvast geregeld en nu nog opzoek naar de camping voor onze laatste overnachting.

De camping bevindt zich ook in Glenelg op nog geen 10 minuten rijden van het Stanford Hotel waar we net geboekt hebben en meteen weten we dat we er goed aan gedaan hebben om afscheid te nemen van de Camper. Het is een zeer grote camping en behoorlijk vol, geheel anders wat we tot nog toe gewend waren. We staan hier met een hele kudde Campers, dus hier hadden we geen 5 dagen willen staan. Tot zover onze belevenissen met het avonturieren, we zijn weer terug in de bewoonde wereld. We zullen zien wanneer we met ons vervolgverhaal komen.

Liefs en groeten van Hanneke en Aad